Het is woensdag 1 oktober 1986. Om 7 uur begon ik met het live- ochtendprogramma dat voor het eerst vanuit mijn huis werd gepresenteerd.
Het is even wennen omdat de kamer waar de studio zetelde, nogal hol klonk, maar ach, een kniesoor die daar op let.
Na non stop op verzoek, start ik een programma van tape, ga beneden even door de krant heen en nam een bak koffie. Rond half 11 was het stil op de radio. Een eenzame ruis kondigde aan wat alweer een tijdje niet was gebeurd.
De zender van FOCUS 103 werd uit de lucht gehaald. Omdat er direct beslag werd gelegd op de antennemast, was snel terugkeren uitgesloten. Eerst moest de mast door justitie worden weggehaald voordat wij op dezelfde plek een nieuwe konden laten plaatsen.
We besloten om de Judith Leijster flat weer te vereren met een zendertje. Eric, de ex Unique man, had wat handige tips. De antenne moest zo min mogelijk opvallen en de stroomvoorziening moest ook anders.
Op het dak van de flat werd een soort kast neergezet waarin de zender en ontvanger voor de straalverbinding werd gezet. Daarop werd een zogenaamde J antenne geplaatst die vanaf beneden nauwelijks zichtbaar was.
De elektriciteit werd door een coaxkabel geleid die door een bos andere kabels werd gewerkt zodat het voor Henny Huismeester en de zijnen moeilijk te vinden was welke kabel er niet thuishoorde.
De voorbereidingen moesten altijd in de late avond en nacht plaatsvinden. Zoals gewoonlijk liep er weer van alles tegen, maar op donderdagavond rond 10 uur was FOCUS weer terug.
Op vrijdag werd na 6 uur in de avond een nieuw studiomeubel gebouwd. Dat was hard nodig omdat de apparatuur op een oud houten bureau stond en de draaitafels op een, op z’n zijkant geplaatste, kledingkast stonden.
Dat de RCD en justitie weer de pik op FOCUS hadden gekregen, bleek al snel want op vrijdagavond werd de zender alweer in beslag genomen. Inmiddels was Eric al bezig met het in orde maken van een tweede zenderlocatie op een flat aan de Alkmaarse Vestasstraat.
Op zaterdagavond kon FOCUS vanaf die plaats weer met een nieuwe zender verder.
We hadden wel een probleem. Er zat een harde 50 Hertz brom in het geluid die we er niet uitkregen.
Besloten werd om gedurende de nacht, een zender op de Judith Leister flat te plaatsen en de andere op de Vestasstraat uit te zetten.
De volgende dag sloeg het noodlot opnieuw toe. De ontvanger van de straalverbinding begaf het. Nu was de zender wel in de lucht, maar deze gaf niets anders dan een ruis door.
De storing kon in de avond worden verholpen door er een nieuwe ontvanger neer te zetten waardoor FOCUS weer verder kon draaien.
De volgende inbeslagname van de zender liet niet lang op zich wachten. Maar dit keer konden we binnen een paar uur de uitzendingen hervatten. Kwestie van antenne bij de studio draaien, zender op de flat van de Vestasstraat aanzetten en klaar.
Maar dat ging ook niet lekker. De woningbouwvereniging had lucht gekregen van de zender en haalde op een ochtend de zender uit de lucht. Alkmaar was niet zo makkelijk als Nijmegen. De situatie werd onhoudbaar en mede omdat we vanuit Alkmaar, om storingen te voorkomen, nooit meer dan 100 watt gebruikten, besloten we de polder weer op te zoeken.
Ik had een paar jaar daarvoor bij een piraat uit Bergen gedraaid, waarvan de zender bij een boer in Bergen langs het Noord-Hollands Kanaal stond.
Ik belde deze man op en al snel waren we het eens over het plaatsen van een mast en zender.
Op een zaterdagmiddag hebben we een mast van 30 meter tegen de schuur van de boerderij geplaatst en ’s avonds waren we weer met een vermogen van 300 watt terug.
Het ging zowaar 6 dagen goed. FOCUS leek weer met rust gelaten te worden. Maar dat leek stilte voor de storm
Op vrijdag 24 oktober 1986 na 11 uur werd het weer eens stil op 103 MHz.
Niet veel later werd ik gebeld door de boer waar de zender stond geparkeerd. Hij vertelde mij dat hij de zender had uitgezet en dat er zojuist een helikopter van Belgische luchtmacht bij hem was geland. Ik schrok me rot. Ik heb Frank, één van de zendertechnici, gebeld. Omdat Frank op dat moment bezig was met selectie procedure voor een baan bij de Nederlandse luchtmacht, wilde hij wel naar de boerderij toe, maar alleen als ik meeging zodat, als er een ambtenaar van de RCD zou lopen, hij alleen mijn chauffeur zou zijn.
Even later kwamen Frank en ik bij de bleek uitziende en geschrokken boer aan. Hij liet ons de sporen zien waar de heli had gestaan. Hij vertelde dat alles er nog stond en dat we de zender in ieder geval maar beter mee konden nemen.
Dat leek ons een goed plan.
Vol vragen zaten we die middag bij mij thuis om tafel. Wat kon deze maffe actie te betekenen hebben en wat konden de gevolgen hiervan zijn voor FOCUS, waren de belangrijkste vragen.
Tjeerd vond dat we door moesten gaan en voorlopig maar weer vanaf een flat moesten gaan uitzenden. In Egmond aan Zee is een hoge flat. Daar zou hij een zender laten plaatsen.
Op zaterdag stond er een groot artikel in de Telegraaf en het Noord-Hollands Dagblad. FOCUS zou storing hebben veroorzaakt op de luchtvaart frequenties waardoor de bewuste heli bij de zender van FOCUS uitkwam. Klinkklare onzin, zoals later bleek.
FOCUS zou terugkomen. Die zaterdagmiddag waren de voorbereidingen in volle gang. Bij mij stond de straalzender weer aan en er draaide alvast een tape voor als de zender weer in de lucht zou komen.
Pas die zaterdagmiddag melde de RCD zich bij de boer waar de zender inmiddels niet meer stond.
Om een uur of 3 die middag, gaat bij mij de telefoon. Het was Dhr. Wilshous van de RCD met de mededeling dat hij nog die middag bij mij thuis langs kon komen. Hij vroeg naar mijn adres. Ik had een geheim telefoonnummer dus via de gids kon hij mijn adres niet achterhalen. Hij zei dat als ik mijn adres niet gaf, hij daar vanzelf wel achter zou komen. Ik stelde hem voor dat hij dan maar moest uitzoeken waar ik woonde en dat, als hij mij gevonden had, de koffie klaar zou staan.
Ik had tijd nodig want technisch gezien draaide FOCUS alweer, alleen de hoofdzender stond nog niet aan. Via de semafoon heb ik Tjeerd proberen te bereiken. Hij belde vrijwel direct terug. Toen ik vertelde dat Wilshous ieder moment op de stoep zou kunnen staan, blies hij de terugkeer van FOCUS direct af. Het zou zinloos zijn om FOCUS in deze situatie terug te laten keren omdat er vrijwel zeker direct een einde aan zou worden gemaakt.
Na het telefoontje wilde ik de straalzender uit gaan zetten en loskoppelen, toen de voordeur bel ging. Wachtmeester de Bruin van de Rijkspolitie Bergen en Dhr Wilshous van de RCD stonden voor de deur.
Dat hadden ze snel geflikt dacht ik nog. Ik bleef doodkalm, liet ze binnen en bood de heren koffie aan.
Al snel begon Dhr. Wilshous dat hij mijn naam van de boer had gekregen waar de zender stond en dat ik verantwoordelijk werd gehouden voor dit voorval. Ik ontkende in alle toonaarden en vertelde dat ik alleen de boer in kwestie in contact had gebracht met een kennis van mij die bij FOCUS zat. Ik zou mezelf ook niet geloofd hebben, maar Wilshous deed er niet zo moeilijk over. Hij zei dat ik toch wel een proces verbaal zou krijgen en dat de politierechter mocht uitzoeken hoe het in elkaar zat.
Hij was meer benieuwd naar Tjeerd van Reijn die volgens hem het brein achter FOCUS was. Ik zei dat ik Tjeerd niet kende. Toen hij vroeg wie ik dan wel kende, antwoordde ik dat ik vaag contact had met éne Sjoerd Klein wiens telefoonnummer ik niet eens wist omdat ik hem alleen vanuit de kroeg kende.
Tjeerd had het blijkbaar ook niet meer en belde na een half uurtje hoe of het ging. Ik heb zijn naam toen niet hardop genoemd, maar Wilshous had wel door wie ik aan de lijn had. “Dat was Tjeerd zeker?” vroeg hij. Ik antwoordde uiteraard negatief. Voorzichtig als ik was, want het was een publiek geheim dat justitie er veel aan gelegen was om Tjeerd eens lekker aan te pakken.
Tjeerd had dit deels over zichzelf afgeroepen door bij inbeslagnames altijd even langs te rijden. Telkens werd er dan gevraagd voor hoeveel geld er in beslag genomen was en wat het vermogen van de zender was. Tjeerd antwoordde daarop altijd standaard: “Laat eens zien wat je in beslag hebt genomen. Zonder dat gezien te hebben, weet ik echt niet wat die gasten tegenwoordig allemaal gebruiken”. Vervolgens vermeldde hij dat hij FOCUS allang de rug had toegekeerd.
Dit was een soort sport voor hem waar hij blijkbaar een lekkere kick van kreeg.
Dhr. Wilshous vertelde nog dat, wanneer FOCUS zou terugkeren, er nog meer van dergelijke acties zouden worden ondernomen zoals met de heli. Justitie wilde kostte wat het kost, een einde aan het volgens hen veel te commerciële FOCUS 103 maken. Op deze manier hoopte men dat het publiek zich tegen het station zou gaan keren.
Na deze actie bleef het twee en een halve maand stil rond FOCUS.
